بشنو از نی . . .

مرا ز وصل تو حاصل بجز تمنا نیست
خیال زلف تو بستن خلاف سودا نیست

وفا ز عهد تو میجست دوش خاطر من
جواب داد که خود این متاع با ما نیست

بسی بگفتمت ایدوست هست رای منت
دهان ز شرم فرو بسته‌ای همانا نیست

هزار بوسه ز لب وعده کرده‌ای و یکی
نمیدهی و مرا زهرهٔ تقاضا نیست

که کار بوالعجبیهای چرخ پیدا نیست

ز میهمان خیالت چو شرمسارم از آنک
جز آب چشم و کباب جگر مهیا نیست

به طعنه گفتی کز ما دریغ داری جان
مگر مگوی خدا را عبید از آنها نیست

احتمالا يك بيت از اين غزل كم شده باشد)

مي خندد

سحر هنگام، کاین مرغ طلایی
نهان کرده ست پرهای زر افشان.

طلا در گنج خود می کوبد، اما
نه پیدا در سراسر چشم مردم.

من آن زیبا نگارین را نشسته در پس دیوار های نیلی شب
در این راه درخشان می شناسم.

می آید در کنار ساحل خاموش به حرف رهگذران می دهد گوش.

نشسته در میان زورق زرین
برای آن که از من دل رباید.

مرا در جای می پاید.
می آید چون پرنده

سبک نزدیک می آید.
می آید گیسوان آویخته گون

ز گرد عارض مه ریخته خون.

می آید خنده اش بر لب شکفته
بهاری می نمایاند به پایان زمستان.

می آید بر سر چله کمان بسته.
ولی چون دید من را می رود، در، تند می بندد

....
نشسته سایه ای در ساحل تنها،

نگار من به او از دور می خندد.

بکرد ای جوهر سیال در مغز بهار امشب
سرت گردم‌نجاتم ده ز دست روزگار امشب

بر یاران ترش‌روی آمدم زبن تلخکامی‌ها
ز مستی خندهٔ شیربن به روبم برگمار امشب

ز سوز تب نمی‌نالم طبیبا دردسرکم کن
مرا بگذار با اندیشهٔ یار و دیار امشب

هزاران زخم کاری دارم اندر دل ولی هر دم
ز یک زخم جگر ترساندم بیماردار امشب

گرم خون‌از جگر بیرون زند نبود عجب زبرا
که ‌از خون ‌لب‌ به‌ لب گشته ‌است‌ این‌قلب‌ فگار امشب

فنای سینه‌ر‌بشان گرمی ناب است ای ساقی
بده جامی و برهانم ز رنج انتظار امشب

شب‌هجرانم‌از جان‌سیرکرد آن‌زلف‌پرخم کو
که در دامانش آویزم به قصد انتحار امشب

مده‌داروی‌خواب‌ای‌غافل‌از شب‌زنده‌داری‌ها
خوشم با آه آتشناک و چشم اشگبار امشب

اگر نالد «‌بهار» از زخم دل نالد، نه زخم سل
پرستاران ‌چه ‌می‌خواهید ازین ‌بیمار زار امشب

امشب رفتم سراغ كتاب هاي گرد گرفته ام و كتابي تحت عنوان (اسرار التوحيد) را براي مرور مجدد بر گزيدم، در لابلاي اين اثر نفيس و پر بها به اين جمله بر خوردم:

{ روزي ابوالقسم بشر ياسين ما را گفت: يا ابا سعيد جهد كن تا طمع از معاملت بيرون كني كي اخلاص با طمع گرد نيايد، و عمل به طمع مزدوري بود و باخلاص بندگي بود.}
----------------------
اسرار التوحيد في مقامات شيخ ابي سعيد، محمد ابن منور بن ابي سعد بن ابي طاهر بن ابي سعيد ميهني ، به اهتمام دكتر ذبيح الله صفا. انتشارات فردوس، چاپ اول ١٣٧٨ تهران ، ص ٣٣

صفیه بیات
...

سیب را سمت من تعارف کرد، سیب‌ها بوی آسمان می‌داد
رو به من ایستاد با لب‌خند، خنده‌هایش به من توان می‌داد
دست‌هایش چه مهربان بودند، دست‌هایش که چتر روی سرم
دست‌هایش که تا دعا می‌کرد، راهی از نور را نشان می‌داد
نام او را که می‌برم هر بار، عطر باغ بهشت می‌پیچد
عطر لالایی‌اش زمانی که نرم گهواره را تکان می‌داد
شده جاری درون ثانیه‌ها، موجی از خاطرات شیرینش
طعم مهرش که با محبت و ناز، به دهان لقمه لقمه نان می‌داد
سیب را روی طاق می‌مانم، سیب‌ها حس خوب مادرم‌اند
خواب دیدم که مادرم دی‌شب شعری از جنس آسمان می‌داد

روح‌الله بهرامیان
...

غم از معامله‌ی مهر و دل‌ربایی نه
نه از رسیدن و از ماندن و جدایی نه
چنان به یأس خودم خو گرفته‌ام که دگر
سرِ سرود ندارم دلی رهایی ... نه
شنیده‌ای نکند لکنت زبانم را؟
که از صداقت عشق است، بی‌وفایی نه
تو شاهدی که مرا سیل برد وتوفان زد
نکرده گریه‌ام از من گره‌کشایی نه
چقدر وعده‌ی دیدار و عزم بوسیدن
نمی‌رسد خبر لحظه‌ی نهایی ... نه؟
به ابر تیره‌ی روز نگاه‌مان سوگند
از عشق دست کشیدم از آشنایی نه
از عشق دست کشیدم چنان که می‌بینی
نداده‌اند به من درس جان‌فدایی ... نه

تکتم حسینی
...

بی‌نگاهت، بی‌نگاهت مرده بودم بارها
ای كه چشمانت گره وا می‌كنــد از كارها
مهر تو جاری شده در سينــه‌ی دريا و رود
دَور دستاس تو مــی‌چرخند گندم‌زارها
باز هم چيزی به جز نان و نمك در خانه نيست
با تو شيرين است اما سفره‌ی افطارها
باغ غمگين است، لب‌خندی بزن تا بشكفند
ياس‌ها، آلاله‌ها، گل‌پونه‌ها،گل‌نارها
برگ‌های نازكت را مرهمی جز زخم نيست
دورت ای گل، سر بر آوردند از بس خارها
بعد تو دارد مدينــه غربتـــي بی‌حد و مرز
خانه‌های شهر، درها، كوچه‌ها، ديوارها
نخل‌هاي بی‌شماری نيمه‌شب‌ها ديده‌اند
سر به چاه درد برده كوه صبری، بارها

سومین دوره جشنواره داستان کوتاه با موضوع ویژه: (زنان افغانستان) و بخش آزاد ، زمستان 1393

  نکوداشت بانو ماگه رحمانی ، نخستین بانوی داستان نویس افغانستان))

داوران سومین دوره:

آقایان : تقی واحدی (بلخ) + حسین حیدربیگی (مشهد)

خانمها : عالیه عطایی (تهران) + رکسانا حمیدی (تهران) + فاطمه بخشی (اصفهان)

جشن‌واره جایزه ادبی هزار و یک شب، رقابت آزاد داستانی میان نویسندگان فارسی زبان از سراسر جهان است، که با حضور گسترده اهالی فرهنگ و ادب ، هر ساله  به مناسبت روز جهانی داستان کوتاه در ماه بهمن (دلو)  برگزار میگردد.