بشنو از نی . . .

علی حافظ

شاعر

نوایی او را از عشیرهء جامی معرفی می نمـــــاید .روزگــار زندگانی اش  در هرات سپری شده و در مقبرهء شیخ عمر جقارگی دفن گــــردیده است. و ممکن است همان حافظ علی باشد که که روضته الصفا هم در سلک شعرای سلطان حسین میرزا بایقرا از او نام می برد و او را با احترام مجللی می ستاید، زیرا شعرایی که در مهد تربیت سلطان حسین میرزا زیسته اند، از هر کجا و هر کسی که بوده است، روزگار حیاتش در هرات گذشته. با هر حال بعد از حصول اطمینان به اتفاق این دو تذکره می توانیم او را شاعر هراتی بشناسیم. می گویند چند قصیدهء غرایی در جــــواب قصیدهء مشهور سلمان ســــاوجی در صنایع مختلفه شعری نـــوشته و این چند بیت از آنجـــاست.

حریم حرمت کوی تو جنت الابرار

شمیم نکهت موی تو راحت احـرار

در صنعت مقلوب ( یعنی از چپ به راست چنان خوانده شود که از راست به چپ ) مستوی که مشکل ترین صنایع لفظی است، این بیت را نوشته و خیلی خوب نوشته.

داد ما را درد و درد آرام داد

دارم آرامی و این ما را مراد

این رباعی را در صنعت مقطوع و موصول یک حرفی و دو حرفی و سه حرفی و چار حرفی سراییده است.

ای در دل زارم زده از رو آزر

خالت برخت بر گــــل تر نافه تر

خطت بلب شکرشکن مشک ختن

چشمت عبهر شمیم، گیسوی عنبر