بشنو از نی . . .

خواجه صديق
...

گردی به دامنت ننشست از غبار ما
كردى عبور صاعقه‌سا از ديار ما...
چشمت نشد كه ره بكشد گاهی سوی من
تا خود ببینی از گذر روزگار ما
خواهم ز در درآیی و نازآفرین شوی
تا بگسلد عنان دل بی‌قرار ما
لب تشنه‌ی شراب وفایم ز سال‌ها
ای آشنا بیا، ببر از سر خمار ما
تا آتش افگنی ز حسادت به‌جان غیر
کاش ای عزیز دل بنشینی کنار ما
ما و هواى سير گلستان آرزو
خوش مى‌خلد به پاى طلب نوك خار ما
در جیب سينه نامه نهان بِه كه بى‌امان
خون می‌چکد ز خامه‌ی حسرت‌نگار ما