استسقا
ای آسمان ببـــــار کــــه این خــــاک سوخته
در اشتیاق قطـــــره باران زنــــده گی است
لبهــــای خشـک و سینــــه آتش گرفته اش
تصویـــری از نمــــایش پایان زندگی است
ای ابر جنبشی کـــــــه درین سرزمین داغ
چشم هــــزار مـــــزرعه در انتظار توست
بازآ کــــه کوههـــای زمــــرد نشـــان شهر
عمریست جــامه کرده سیه سوگوار توست
باقی در ادامه ی مطلب......
ای آب ای طبیـب طبیعـــت عیــــادتـــــی
کـــــز درد دوریت دل گلهــا شکسته است
دیگر نمانـــــده تاب تحمل بـــــه غنچه ها
در حسرت تو خنـــده به لبها شکسته است
یارب روا مــــــدار کــــه دهقــــان ناتوان
در کـــــوره زمـــــــانه لب تشنه جان دهد
یک قطــــره آب رحمت بـــــی انتهای تو
بر دستهــــــای خسته دهقــــــان توان دهد
یارب به کــــــوچیان دل افســـــرده الفتی
یارب بـــــه ســــوز سینه دریـــــا عنایتی
یارب به خشکـــــی لب سوزان چشمه ها
بر دشتهــــــای سوختـــــه، باران رحمتی
ما بندگـــــان نـــــادم و بشکستـــــه قامتیم
غرق گناه گشتـــه و در جهــــل و ظلمتیم
یارب روامـــــدار کـــــه بیچاره تر شویم
برما ببخش گـــــرچه ســــــزاوار محنتیم
آبی بـــــریز بـــــر سر ما کنـــــدر آتشیم
آبی کــــــه چشم چشمه خشکیده، تر شود
این خاک داغ خـــــوابگه عاشقان توست
هرگزروا مدار کـــــــــه زیر و زبر شود
نادیا انجمن
خود را از قید و بند تفکر مقایسه آزاد کنید