خود را از قید و بند تفکر مقایسه آزاد کنید
اغلب می شنویم که مردم در باره ویژگی های منحصر به فرد خود و دیگران سخن می گویند. امیال نفسانی ما را متقاعد کرده است که هر یک از ما موجودی استثنایی و منحصر است و شایستگی دارد مورد توجه خاص هرکس از جمله خدا قرار گیرد. قصد ندارم که با شرح و بسط به این مبحث بپردازم، تنها می خواهم بگویم که این قبیل نقطه نظرها جز تعبیر و تفسیری برخاسته از ذهن سطحی نگر، چیزی نیست. ذهن سطحی نگر بر اساس ظاهر جسمانی، هوش و استعداد و رفتار و شخصیت قضاوت می کند و طبیعی است که هر کس بر این اساس استثنایی و منحصر به فرد است. حال آن که مطالب این کتاب به سوی پهنه ای فراسوی معیارهای جسمانی و مادی نظر دارد.
به طور کلی فرد متکی به منیت براساس ظواهر جسمانی قضاوت می کند و به همین دلیل در دام مقایسه فرو می افتد. بعکس فردی که متأثر از هویت راستین خویش تعلیم و تربیت یافته نیک می داند که تمام این تفاوت ها ریشه در مشاهدات سطحی دارد و همه ما در نهفته ترین هسته هستی خویش یکی هستیم. نیرویی که در شما، هنگام مطالعه این صفحه در جریان است، در درون من نیز جاری است. برای هر یک از ما خدای جداگانه ای وجود ندارد. این خود پرستی ما است که هر دم بر جدایی ما تأکید می کند تا بر این اساس، اهداف شوم و ناصوابش را به مرحله اجرا گذارد.
اگر مردم را بر حسب جوهره الهی شان ببینید، بتدریج کمال خدا را در هر چیز و هر کس مشاهده و از مقایسه اجتناب خواهید کرد. آدمیتحت تأثیر منیت شیفته آن است که خود را در رابطه با دیگران بسنجد. فردی که دچار قیاس به نفس است با مقایسه ظاهر، شخصیت، استعدادها و علایق دیگران نسبت به خود، افرادی را که با معیارهای او هم خوانی ندارند پست و حقیر می شمرد، گویی دستگاه آفرینش در خلقت این آدمیان دچار اشتباه شده است.
وین دایر
وجود متعالی انسان
ص 483 و 484