بشنو از نی . . .

یار دمساز

تا کی از مـــوی و میانی قصــه پردازی کــنم

همچو طفــلی در مسیر عمر خود بازی کـنم

خاک عجــزم را ببینی هر طـــــرف بادی برَد

من ز چه در خود نمــایی دیده خود سازی کنم

یک نظـــر بینم کمـــانِ قامت خمگــــشته را

بهتـر آن باشد که ترک قـــد برافـــــرازی کنم

گوشه گـــیری کردنم آزارِ مــردم را سد است

من ز چه در کار هــرکـــس دخل اندازی کنم

با هزاران عیب خود در عیب کس می ننگرم

مــــردنم بهتر ازآنکه رفته غمّــــــــــازی کنم

هــــــر کجایی میروم یار است حاضر پیشرو

کی به هــــــر بیگانه رفته رسم همرازی کنم

دربیان حق به شهـــرت می رسد الفــــاظ من

در سخن از بلبلان هــم خوشــتر آوازی کـنم

با پر و بال شکــــسته ســــــینه ام پُر نور شد

آسمـــــان عشق را بین پهـــــنه پروازی کنم

هـر که را محـــرم ندانم تا (همـــایون) بیشـتر

راز خـود با یار گـــــــویم رفته دمـسازی کنم

همایون شاه عالمی