بشنو از نی . . .

حاصل نفس

نفس انسان را به نادانی کــــــــشد

رخ ز آدم سـوی حـــــــیوانی کشد

دل اگـــــر شد خادمِ نفسِ لعــــــین

آبرو چـون ابر نیســــانی کــــــشد

دست و پـا را بند سازد تا خـلاص

از چنین زنجــــیر نتوانی کــــــشد

غرق اندر حــــرص شد گر آدمی

روزگـــــــــاران را پریشانی کشد

مشت محکـم بر دهان نفس کُــوب

مشکــــــلات دیر آســـــــانی کشد

آنچه کــــــــشتی ابتدا در مزرعـه

عاقبت محصـول دهقـــــــانی کشد

عاقل اینجا کی کـند کاری کــه بعد

کنجی بنشیند، پشیمـــــــــانی کشـد

آب وار این دل بکـن ازآن که آب

کـــوه را در صــحن میدانی کشـد

دل به عشق حق بکــن وســــیع تر

ملک دل را هــم سلیمـــانی کـــشد

جسـم ما بنگر (همایون) بهرروح

منفعت در شغل دربـانی کـــــــشد



همایون شاه عالمی