بشنو از نی . . .

مسرور و ابن الغاربی

هارون الرشید را شبی از شبها قلق و اضطراب روی آورد. با وزیر خود جعفر بن یحیی برمکی گفت: مرا امشب بیخوابی روی داده و تنگدل هستم ، نمیدانم چه کار کنم. مسرور خادم در برابر ایستاده بود. ازین سخن بخندید خلیفه فرمود چرا خندیدی مگر دیوانه ای و یا بر سخن من خندیدی؟ مسرور گفت: لاوالله ایها الخلیفه، من اینکار باختیار نکردم و لکن من دیروز بیرون رفته در خارج قصر همی گشتم، مردم را دیدن که حلقه زده اند. من هم در آنجا ایستادم. مردی را دیدم که در آن میان ایستاده مردم را میخنداند. و او ابوالغاربی میگفتند. مرا ازو یاد آمد و خنده بر من غلبه کرد.

باقی در ادامه ی مطلب...........

خلیفه گفت: آنمرد را هیمن ساعت بنزد من بیاور.

مسرور بسرعت تمام بیرون رفت و ابن الغاربی را پدید آورده باو گفت: با تو شرطی دارم و آن اینست که چون بنزد خلیفه درآئی و او ترا جایزه دهد باید چهار یک آن برداشته بقیه بمن دهی.

ابن الغاربی گفت: هرچه خلیفه انعام کند دو نیمه کنم نیمی خود برداشته نیمی تو را دهم.

مسرور گفت: باین قسمت راضی نیستم ابن الغاربی گفت: دو ثلث هرچه از ملک آید از آن تو باشد. مسرور پس از گفتگوی بسیار باین قسمت راضی شد آنگاه برخاسته بنزد خلیفه آمدند. ابن الغاربی سلام کرد و در برابر ایستاد. خلیفه باو گفت اگر تو مرا نخندانی سه کرت ترا باین انبان بزنم. ابن الغاربی گمان کرد که انبان خلیفه خالیست. باخود گفت که اگر خلیفه نخندد مرا باین انبان خواهد زد و ازین آسیبی بمن نخواهد رسید.

آنگاه سخنانی که خشمگین را بخنداندی گفتن آغاز کرد و گونه گونه مسخره ها پدید آورد. خلیفه نخندید و تبسم نیز نکرد و با بن الغاربی گفت اکنون مستوجب عقوبتی. پس انبان را بگرفت یکبار با انبان او را بزد و در انبان چهار گلوله آهنین بود که هر یکی از آنها دو رطل وزن داشت.

چون انبان بگردن ابن الغاربی برآمد فریادی بلند بزد و شرطی که با مسرور کرده بود بخاطر آورد. گفت: ایهاالخلیفه دو کلمهء دیگر از من بشنو. خلیفه گفت: بازگو ابن الغاربی گفت ای خلیفه! مسرور با من شرط کرده که هر انعامی بمن برسد ثلثی از من و دو ثلث از آن او باشد و او را این قبول نمیکرد مگر بعد از مشقت بسیار. اکنون که انعام خلیفه انبان زدن است این یک ضربت نصیب من بود و دو ضربت دیگر که باقی مانده از آن مسرور است و اینک او در برابر ایستاده.

چون خلیفه سخن او را بشنید چندان بخندید که بر پشت افتاد. آنگاه مسرور را پیش خود خوانده ضربتی بر او زد و مسرور فریاد  برآورد و گفت: ایهاالخلیفه مرا یک ثلث کافی است. ثلث دیگر نیز بر وی عطا کن.

هزار و یکشب