بشنو از نی . . .

دیوانه مشرب 

دمـی کــز سـیـنه مـن آه آتـشـــنـــاک بـــر خــیــــزد          

صفا از تاک ، طعم از ناک ورنگ از زاک بر خیزد

خلف تـخـمـی بـکـار ایـدل کـه کــار ایــد تــرا آخـــر          

زتـــخــم نـــا خـلـف ایـدل کـجـــا آســاک بــر خـیـزد

مـنــم  شـاکـی ازیـن بـخـت بـد وروز ســیـاه خــــود          

اگـــر بـــر پـــا کـنــم جــرم خـــرم کـتـراک بـر خیزد

فــدای خــاک پــای هــر شـریـف ومـحـتـرم گـــردم         

اگـــر ایــن هـا نـبـاشـد فـتـنـه گـی هـا پـاک بر خیزد

عجب دارم من از زاهد که شب  ها تا سحر خسپد        

سحر خیزد چنان گوزد کـه صـد من خاک بـر خـیـزد

چلم کش بی نفس نسواریان وسیگـاریـان نـاچــیـز         

بـه هـر جـای کـه دود بـنـگ ویـا تـریـاک بـر خـیـزد

زتـخـم بـد نـرویــد تـا ابــد جـز بــد دیـگـر هـــرگــز       

 مـحـال از طـعـم تـلـخ از هـنـزل وتـنـبـاک بـر خـیـزد

نـبــوســم یــا نـمـالـم ( خا...) هـر غـول تـشـنـگـی را        

ازان تـرسـم بـسـویـم کـز غـضـب بـی بـاک بـر خیزد

تواضع را ز ( ک...) خود تو ای دیوانه مشـرب بین        

کــه هـــر جـا خـوب روی بـیــنـد وچـالاک بـر خـیـزد