مير امام الدين متخلص به درويش
مير امام الدين متخلص به درويش فرزند حضرت شيخ سعدالدين احمد انصاري مي باشد. وي علوم متداوله را فراگرفت و در علم نجوم وهيأت آثار گرانبهايي را نگاشت و شعر هاي نغزي را سرود كه نمونه هايي از اين سروده ها در ديوان وي به طبع رسيده است. ديوان وي شامل غزليات، قصايد، رباعيات و... مي باشد. او رساله اي در شرح احوال حضرت "حاجي صاحب پاي منار" نوشته كه در پنج فصل ترتيب گرديده است. نمونه اي از غزل هاي اورا باهم مي خوانيم:
باقی در ادامه ی مطلب............
خيز وبار غم دهر از دل غمناك انداز
سوي او پاي طلب چابك و چالاك انداز
نو بهار آمد وخاموشي بلبل عيب است
شور وغوغا به سرا پرده افلاك انداز
باغبان منت خاصيت مي در گل ماست
استخوان ريزة ما را به رگ تاك انداز
خار دامان ره دوست بود شغل مراد
آتش نفي بر اين خرمن خاشاك انداز
اي كه ازخنجر هجر تو به دل مجروحم
مرهم وصل بدين سينة صد چاك انداز
گردلت چهرة مقصود عيان مي طلبد
پرده بي خبري بر رخ ادراك انداز
شكر انعام تو شد ورد زبان درويش
گرگهي شكوه كند در دهنش خاك انداز
خود را از قید و بند تفکر مقایسه آزاد کنید