بشنو از نی . . .

سيد صديق خان گوهري بلخي

سيد صديق خان گوهري بلخي فرزند سيد محمد عثمان خان در سال 1263 ه . ش( 1886 م) در ولايت بلخ ديده به جهان گشود. خط و شعر را از نزد استادان بزرگ روزگار آموخت. در زمان عبدالرحمن خان به امر امير، همراه خانواده اش به كابل مسكن گزيد و در زمان امير حبيب الله خان با اجازه وي دوباره به مزارشريف برگشت و تحصيلات خويش را در زمينه طب، فلسفه، حكمت و علوم ادبي به پايان رسانيد.

باقی در ادامه ی مطلب...................

سيد صديق خان گوهري بلخي فرزند سيد محمد عثمان خان در سال 1263 ه . ش( 1886 م) در ولايت بلخ ديده به جهان گشود. خط و شعر را از نزد استادان بزرگ روزگار آموخت. در زمان عبدالرحمن خان به امر امير، همراه خانواده اش به كابل مسكن گزيد و در زمان امير حبيب الله خان با اجازه وي دوباره به مزارشريف برگشت و تحصيلات خويش را در زمينه طب، فلسفه، حكمت و علوم ادبي به پايان رسانيد. مدت ده سال در مدرسه رييس باشي شهر مزارشريف تدريس نمود. در سال  1330 ه . ش(1953 م) حين عزيمت به حج در شهر مدينه چشم از جهان فروبست و در جنت البقيع مدفون گرديد. ازاو يك ديوان شعر شامل هشت هزار بيت برجاي مانده است.

تا به فكر باده نوشي كام وناكامم هنوز  

                                             حيرتي دارم مپرس زآغاز و انجامم هنوز

عشق مي جوشد ز اجزاي تنم تا دم زنم   

                                            سربه سر محو جنونم نيست آرامم هنوز

 بحر قلزم گشته لوح سينه ام از فضل  رب

                                           پيش گوهر ناشناسان بادة جامم هنوز

صبح اقبالم ولي اندر نظر هاي خسان

                                                    تيره وتاريك مي بينند چون شامم هنوز

زاهدا! چون نيكنامي عيب معيوبان مكن   

                                             از ازل من در هواي عشق بد نامم هنوز

 گوهري نوشيده ام جامي ز صهباي الست 

                                          از ازل گويا كه رند دُرد آشامم هنوز