بشنو از نی . . .

ليلا كاويان

ليلا كاويان فرزند داكتر عبدالله ناصري در سال 1329 ه. ش در شهر كابل ديده به جهان گشود.تحصيلات ابتدايي ومتوسطه وليسه را در ليسه رابعه بلخي به پايان رسانيد. سپس وارد پوهنتون در رشته طب شد اما به دلايلي آن را ادامه نداد  ودرمؤسسه عالي تربيه معلم به آموزش پرداخت. بعداز فراغت در سال 1351 ه. ش به حيث معلم زبان وادبيات دري درچند ليسه شهركابل، مشغول تدريس گشت.

باقی در ادامه ی مطلب....................

ليلا كاويان فرزند داكتر عبدالله ناصري در سال 1329 ه. ش در شهر كابل ديده به جهان گشود.تحصيلات ابتدايي ومتوسطه وليسه را در ليسه رابعه بلخي به پايان رسانيد. سپس وارد پوهنتون در رشته طب شد اما به دلايلي آن را ادامه نداد  ودرمؤسسه عالي تربيه معلم به آموزش پرداخت. بعداز فراغت در سال 1351 ه. ش به حيث معلم زبان وادبيات دري درچند ليسه شهركابل، مشغول تدريس گشت. وي در سال 1361 ه. ش  به حيث منشي بخش ادبيات كودك اتحاديه نويسندگان جمهوري دموكراتيك افغانستان  ودرسال 1362 ه. ش به حيث مدير مجله زنان افغانستان كاركرد. كاويان شعر را از سال 1339 ه. ش به سرايش شعر آغاز نمود كه تعدادي از سروده هاي اودر مطبوعات كشور به چاپ رسيده است. اين هم نمونه اي از سرودهاي او :

به طرزي جلوه مي ريزد خرام قد دلجويش

                          كه صد دل در كمند آرد رم از هرناز آهويش

نمي دانم چمن صد رنگ پرواز ازچه مي رويد

                    كه مي بينم هزاران رنگ در آيينة رويش

قماش برگ گل ازنازكي همچون رخ خُويش

                        شكنج زيب سنبل بشكند ازچين هرمويش

خدامي داند و من كاين ستمگر جان چو مي گيرد

               نه بخشايد، نه بردارد يكي چيني ز ابرويش

به زنجير غم عشقش شكست استخوان دارم 

                        هزارن داغ بردل برده ام از غفلت خويش

امان از حلقه هاي پايبندم ورنه خوش روزي

                             كه بگشايم پرو پرواز گيرم از سركويش

الهي زخم غم كاينسان مرا برجان مسكين زد

                       بگيرد دامنش روزي وبنشاند به زانويش