شعر از سید همایون شاه عالمی
همچو جان در قلب مــــایی از رگ گـردن قریب
چون نگردد فطــــــرتـم در عشق ورزیدن قریب
تن ضعیف عقــــــل خــــــواب دل بشـور عاشقی
میــــرسد منــــــزل شود گــــر راه پیمودن قریب
کـــــی اثر دارد عـــــــروج درد در شوق وصال
این دو روزه زندگی را سنگ بسر خوردن قریب
باقی در ادامه ی مطلب................
همچو جان در قلب مــــایی از رگ گـردن قریب
چون نگردد فطــــــرتـم در عشق ورزیدن قریب
تن ضعیف عقــــــل خــــــواب دل بشـور عاشقی
میــــرسد منــــــزل شود گــــر راه پیمودن قریب
کـــــی اثر دارد عـــــــروج درد در شوق وصال
این دو روزه زندگی را سنگ بسر خوردن قریب
یک گـــل ار چیدم دو صد خاری رگ دستم برید
عـــــــاشقی هرگـــز نیارد تـــــا به آسودن قریب
در گلستـــــان محبت عشــق پـــــر گــــل دیدمی
می رســـــانم دامن خـــود را به گل چیدن قریب
گر ســــرشک حیرت من ســوز دل بیرون کشد
ابــــر رحمت وارســد گـــــردد به باریدن قریب
ســـــاز بــی دردی {همایون} غفلت دور فناست
هـــــر نفس پیوسته گـــــــوید میشود مردن قریب
سید همایون شاه عالمی
.gif)
خود را از قید و بند تفکر مقایسه آزاد کنید