منیر احمد بارش
تو را در ناکجاآبادِ صد بیداد میجویم
درون بیستون تیشه در فرهاد میجویم
تو را ای دردنای آرزوی خفته در آوار
مرا باور بکن با صد گلو فریاد میجویم
تو را در انبساط چیغِ درد و سوزِ تنهایی
و تا آتشفشانی در تنَت افتاد میجویم
تو را از مویههای مادری در سوگ فرزندش
و حتا از خروش تلخ این بنیاد میجویم
تو را ای ماورای شعر افرندینهی حافظ
بدخشانیترین ماتم، تو را آزاد میجویم