تا بهــــــار آرزوهـــای مـــــرا گلـــبار رویا میکنــــی
زندگانی می نگــــاری مهــربانا! شـــــور دریا میکنی
میشوم همبال سار، همرنگ مه، دیبای دل، سوز غزل
تـــــا وسیع لاله هـــا پهنای باغ از عشق غوغا میکنی
میشـــــوی آیینـــه میبینم حضور روشنـــی را در دلت
میبــــری با خــــود مــــرا عاشق ترین ناز تمنا میکنی
بـــوی گندم ، لهجه ی پروانه ها گلـــواژه ی پرواز را
دلفـــریب جاریی بـــــال پرستــــو هـــتای آواء میکنی
باقی در ادامه ی مطلب..........
در طنین پرده ی ساز در لطیف شعر وآهنگ عشق را
مـــی نوازی جلوه ی پاک خــــــداوند و مسیحا میکنی
از سکوت در بی بهار دور، یاس عـــــاشق دریاچه را
تـــــازه از عطـــــر نسیم دل گـــــوارای هریوا میکنی
میگشایی از تنش صد هــــا گـــره تلخ و اندوهبار درد
در نگاهش وسعت زیبای خــــورشید سحــر وا میکنی
گـریه هایش را به موج دلربای نغمه میخوانی به مهر
دامنش را گلــــشن رنگین یـــک صبح فـــریبا میکنی
نادیا فضل