آرزوی مادر
جهــــــاندیده کشـــــاورزی بــــــدشتی
بعمــــــری داشتی زرعـــــی و کشتی
بــــــوقت غله، خــــــرمن توده کردی
دل از تیمار کار آســــــوده کــــــردی
ستمها میکشید از بـــــاد و از خــــاک
کـــــه تا از کــــــاه میشد گندمش پاک
باقی در ادامه ی مطلب...........
جفـــــــا از آب و گــــــــل میدید بسیار
که تا یک روز مــــــــــی انباشت انبار
سخنها داشت بـا هـــــر خـــاک و بادی
بهنگـــــــام شیــــــاری و حصـــــاری
سحـرگاهی هوا شد ســــرد زانســـــان
کـــــه از سرما بخود لــــــرزید دهقان
پــــدید آورد خاشاکــــــی و خـــــاری
شکست از تاک پیـــــــری شاخساری
نهاد آن هیمـــــه را نـــــــزدیک خرمن
فـــــروزینه زد، آتش کــــــــرد روشن
چــــو آتش دود کــــرد و شعله سر داد
بنـــــاگــــــــــه طائــــری آواز در داد
کــــه ای برداشته سود از یکی شصت
درین خـرمن مــــرا هم حاصلی هست
نشاید کــــــآتش اینجا بـــــــــرفروزی
مبـــــادا خـــــانمــــانی را بســـــوزی
بســـوزد گــــــر کسی این آشیــــــانرا
چنـــــان دانم که میسوزد جهــــــان را
اگــــــر برقی بمــــــا زین آذر افتــــد
حساب مـــــا بـرون زین دفتـــــر افتد
بسـی جستم بشوق از حلقــــــــه و بند
که خواهم داشت روزی مرغکی چند
هنــــوز آن ساعت فرخنده دور است
هنوز این لانه بـی بانگ سرور است
تـــــــرا زین شاخ آنکـــــو داد باری
مـرا آمــــــوخت شــــــوق انتظاری
بهـــــر گامی کــه پوئی کامجوئیست
نهفته، هـــــر دلــــی را آرزوئیست
تــــــوانی بخش، جـــــان ناتوان را
کــــــه بیم ناتوانیهاست جـــــان را
پروین اعتصامی