بشنو از نی . . .

قاضي ابوبكر حميد الدين عمر

قاضي ابوبكر حميد الدين عمر فرزندمحمود المحمودي بلخي در سده دوازدهم ميلادي  همروزگار سلطان سنجرسلجوقي در بلخ مي زيسته است. وي مدتي به صفت قاضي القضات بلخ اجراي وظيفه كرده است. در همين زمان وقتي انوري شاعر مشهور كشور به اتهام هجو كردن بلخ، مورد تنفر مردم بلخ واقع شد ومعجر برسرش انداختند و مي خواستند از شهر بيرونش كنند، وي( قاضي حميدالدين) از انوري حمايت نمود.

باقی در ادامه ی مطلب.....................

قاضي ابوبكر حميد الدين عمر فرزندمحمود المحمودي بلخي در سده دوازدهم ميلادي  همروزگار سلطان سنجرسلجوقي در بلخ مي زيسته است. وي مدتي به صفت قاضي القضات بلخ اجراي وظيفه كرده است. در همين زمان وقتي انوري شاعر مشهور كشور به اتهام هجو كردن بلخ، مورد تنفر مردم بلخ واقع شد ومعجر برسرش انداختند و مي خواستند از شهر بيرونش كنند، وي( قاضي حميدالدين) از انوري حمايت نمود.

 قاضي حميد الدين علاوه بر دانش هاي قضايي وشرعي، برعلوم ادبي نيز تسلط واحاطه داشت. "مقامات حميدي" يكي از كتب مشهور ومعتبر وي درنثر مي باشد. همچنان كتاب هاي مقامات، وسيله العفاه الي اكفي الكفاه، حنين المستجير الي حضرت المجير، روضه الرضا في مدح ابي الرضا، قِدح المغني في مدح المعني، رساله الاستغاثه الي الاخوان الثلاثه، منيه الراجي في جوهر الناجي و سفرنامة مرو، ازجمله آثار گرانبهاي او مي باشند. قاضي حميدالدين در سال 1164 م . دار دنيا را بدرود گفت و به جوار حق آرميد. اين هم نمونه اي از اشعار او:

چون آفتاب وماه قدم برفلك زنيم 

                               گر با خيال وصل تو نان برنمك زنيم

ما راچو ميزباني وصل تو شد يقين

                                حاشا كه بعد ازين نفس از كوي شك زنيم

آن دم مبادمان كه به اشراك واشتراك

                          دستي در آستين غم مشترك زنيم

اي داده وعده هاي كمابيش صبركن 

                              تانقد عشوه هاي ترا بر محك زنيم